People are Strange...

...και δε σταματούν να σε εκπλήσσουν καθημερινά.

Όχι, δεν είμαι ευτυχισμένη, αλλά είμαι ευτυχισμένη που ενδιαφέρθηκες να μάθεις το πως είμαι! ;)

1.1.11

Μικρές χαρές εναλάσσονται με παχιά δάκρυα σε ένα χρόνο ο οποίος μοιάζει τεράστιος και ατελείωτος. Το "φαση είναι θα περάσει", σταματάει να υπάρχει εκεί που σταματούν τα όνειρα, ο αυτοσεβασμός και η αυτοεκτίμηση. Πόσο σου κοστίζει το να υποτιμάς τη ζωή σου και τον εαυτό σου; Ο απολογισμός της χρονιάς είναι σκληρός και οξύς. Είναι σαν η ζωή να πήγε 10 χρόνια πίσω ή δέκα χρόνια μπροστά, χωρίς όμως τη δικαιολογία της εφηβείας ή της "κρίσης της μέσης ηλικίας". Το παντοτινά ζητούμενο έχει γίνει ένα τεράστιος βούρκος που καταπίνει τις ώρες, τις μέρες και το χρόνο. Όλα γύρω είναι δανεισμένα ή ξένα. Νοσταλγώ. Κλαίω. Μόνη. Σαν ένα οποιοδήποτε βράδυ. Σα κάθε βράδυ. Ελπίζω. Στο θαύμα που δεν έρχεται ποτέ.

Όχι, δε θα είμαι η ευχάριστη παρέα απόψε.