Layers

"Μια χαρά είμαι" απάντησε ενώ έκλεινε βιαστικά το ακουστικό. 

Την ίδια στιγμή πατούσε "send" στις αδέξιες και χονδροειδείς προσκλήσεις για τετ α τετ επαφές, στις τελευταίες προσπάθειες κατευνασμού της μοναξιάς.

Ένα τσιγάρο αργότερα θα φτιάξει καινούριες λέξεις για να χωρέσει την "ελευθερία" μέσα σε στραβούς στίχους ακατ-ανόητων ποιημάτων. Όμως την ώρα που θα κοιμούνται φυτά, ζώα και άνθρωποι, θα ζωγραφίσει γυμνή λαμπερά αστέρια και κόκκινες καρδιές στο μαυροπίνακα του ουρανού. 

Απορροφημένη, προσπαθώντας για το τέλειο σχήμα, δε θα ακούσει ποτέ τις ερωτήσεις του αγουροξυπνημένου κέδρου:

Τι είναι αυτό που πραγματικά φοβάσαι; Σε τι προσεύχεσαι τελικά;

..και τώρα άκου αυτό.