24.10.14

" "



Ο Χρόνος δεν σταματάει.
Ο-Χρό-νος-δε-ν-στα-μα-τά-ει
Ο.χ.ρ.ό.ν.ο.ς.δ.ε.ν.σ.τ.α.μ.α.τ.ά.ε.ι.. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που έτρεχε. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που είχε βελούδινες λέξεις. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που ήταν ο πιο έξυπνος και μας κορόιδεψε όλους. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που αντίκριζε τον κόσμο κατάματα. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που ήταν πλημμυρισμένος απο στοργή. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που ήταν θλιμμένος. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που έψαχνε για απαντήσεις. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που είχε απαντήσεις.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που πίστευε πως όλα είναι μουσική.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που δεν ένιωθε τίποτα. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που ένιωθε.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που ήξερε να αγαπάει. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που ζούσε μέσα στο κεφάλι του. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που ήταν σίγουρος.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που εξέπληξε τους πάντες.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που νόμιζε πως η ζωή του ήταν ταινία. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που ξεχνούσε.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που θυμόταν. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που δεν φοβόταν.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που η καρδιά του χαμογελούσε.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που ήταν μονίμως διψασμένος. 
Γνώρισα έναν άνθρωπο που πάντοτε ήταν.
Γνώρισα έναν άνθρωπο που μου έμοιαζε.
Ο χρόνος δεν μπορεί να σταματήσει. Δεν μπορεί.
Φόκους.
Λέξεις που μιλούν για λέξεις. Εικονικές πραγματικότητες. Εναλλαγή εικόνων. Λαβύρινθοι. Αερόστατα. Ήχοι. Γυάλινες σκέψεις. Γενικεύσεις. Κυριολεξίες και αλληγορίες. Ετυμολογία. Ομορφιά. Ωραίο. Αγάπη. Κενό. Πάθος. Κατανόηση. Τρυφερότητα. Έγνοια. Πουπουλένια συναισθήματα. Πράξεις. Χώμα. Πραγματικότητα. Ζωή. Κομμάτια του παζλ ενωμένα. Τουβλάκια του σκραμπλ στοιχισμένα. Νόημα. Λέξεις. Σημεία στίξης. Τελεία.
Ποιο είναι το Νόημα;
Που είναι το Νόημα;
ΦΟΚΟΥΣ.
1/2/3 πάμε!
Μέσα στα ίδια παπούτσια, στην ίδια βαλίτσα, στο ίδιο βάθος των λέξεων, στα ίδια "ανάμεσα στις γραμμές", στο ίδιο δεν "λέμε το ίδιο", στους ίδιους γαλαξίες, στα ανταποδοτικά χαμόγελα, στα αμοιβαία αγγίγματα, στο ίδιο "τυχαίο", στο αυτονόητα αυτονόητο, στα αστέρια που καθρεφτίζονται στα βλέμματα. Στο "όλα" του "τίποτα". Στο κενό ανάμεσα στα δύο εισαγωγικά.
"   ". 
φόκους...
Βράχος. Απόσταση. Σταχτένιες ανάσες. Άδειες παλάμες. Παγωμένη σπονδυλική στήλη. Κοσμογονική σιωπή. Αμφισβήτηση. Διαμαντένιο δάκρυ. "Καληνύχτες" χωρίς παραλήπτη. Γιορτή χωρίς καλεσμένους. Το "πουθενά" στο "που". Σφιγμένα δόντια. Απογοήτευση. Βιασμένες ελπίδες. Συνειδητοποίηση. Μεταλλική Γεύση. Πύρινη αναπνοή. Αχάιδευτα μαλλιά. Φάρος. 
Μοναξιά.
Πάρε με αγκαλιά. Να είσαι προσεκτικός, σε παρακαλώ.
Φόκους.
Οι λέξεις είναι περισσότερο μεγαλοπρεπείς και ρηχές μέσα στις προτάσεις. Αλυσιδωτές δράσεις και αντιδράσεις με προδιαγεγραμμένο τέλος οριοθετούν μονοπάτια και φτιάχνουν πορείες. Προσπαθούμε να καταλάβουμε και στη μηδενιστική και ολοκληρωτική οπτική, ίσως που και που και να καταλαβαίνουμε. Οι καθημερινές μας μάχες, φέρνουν υπερηρωικές ψευδαισθήσεις και μας κάνουν να ξεχνάμε την ανθρώπινη υπόστασή μας. Ντρεπόμαστε για το μέγεθος που έχουν οι ανάγκες μας, αδυνατούμε να ξεστομίσουμε τα "θέλω" μας, φοβόμαστε για το φως που θα λούσει τις αδυναμίες μας και πιστεύουμε πως είμαστε ανίκανοι και ανάξιοι για το "όλα". `Αναρίθμητα καταρρέοντα όνειρα έχτισαν την πυραμίδα της ενοχοποίησής τους και κλειδώθηκαν μέσα, ενώ χαράδρες πληγών έγιναν η αφορμή για να μπούμε με πρόφαση το "καλού ή κακού" σε αλεξίσφαιρες γυάλες. Η μνήμη σκοτώνει τα νεογέννητα καινούρια, εκτελεί την έξαψη και τον ενθουσιασμό κάθε ασήμαντης ανακάλυψης της καθημερινότητας και δημιουργεί "πρέπει", "μη", "όχι πάλι", ρουτίνες, αδιέξοδα, ρομπότ. Φτάνει. Φτάνουμε.
Βγες έξω για να αναπνεύσουμε.
Όταν χορτάσουμε να βλέπουμε το ίδιο έργο, δειλά δειλά θα καταλάβουμε πως ήρθε η ώρα να πάμε στην "πρώτη προβολή" του πλησιέστερου κινηματογράφου. Κι όταν η μυρωδιά του ποπ κορν αρχίσει να μας αναγουλιάζει και η οθόνη να μας φαίνεται πολύ δυσδιάστατη, θα αποφασίσουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας.
Τότε ίσως και να έρθουμε αντιμέτωποι με το Νόημα -- να ανταλλάξουμε μαζί του χαμόγελα και να του κλείσουμε το μάτι βλέποντάς το να συνεχίζει την πορεία του.
Ο Χρόνος δεν σταματάει.
"Χρόνος".
"Αιωνιότητα".
"τίποτα"
"κενό".

"    "

No comments: